برنامه عمرانی پنجم/سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی

برنامه عمرانی پنجم ۱۳۵۲ - ۱۳۵۶

درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر قوانین برنامه‌های عمرانی کشور مصوب مجلس شورای ملی

برنامه عمرانی ششم/سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی

۱ فروردین ماه ۲۵۳۶ پیام نوروزی اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر شاهنشاه ایران به ملت ایران از رادیو تلویزیون پخش شد:

فرارسیدن نوروز باستانی را به همه مردم ایران شادباش می‌گویم و برای عموم آنان در سال تازه‌ای که اکنون آغاز می‌شود، شادکامی و پیشرفت و رفاه روزافزون آرزو می‌کنم.

سالی که در پشت سر گذاشتیم، نه تنها مانند دیگر سال‌های گذشته از نظر انجام برنامه‌های وسیع سازندگی و پیشرفت همه‌جانبه فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی کشور سالی موفقیت‌آمیز بود، بلکه در عین حال یک سال استثنایی بود که در آن بار دیگر عالی‌ترین مظاهر پیوند استوار و ناگسستنی شاه و ملت به مناسبت انجام یک آیین شکوهمند ملی به معرض تجلی درآمد. برگزاری این آیین فرصتی بود که در همه طول سال ملت ایران پیروزی‌ها و ترقیات مادی و معنوی خود را در مدت پنجاه سالی که از آغاز تجدید حیات ملی ما می‌گذرد، به صورتی محسوس و با زبان ارقام و آمار مورد ارزیابی قرار دهد و راه درازی را که در این مدت کوتاه به سوی نیرومندی و سربلندی و عظمت ملی پیموده است، از نظر بگذراند و از این ترازنامه امیدبخش و غرورانگیز برای سال‌های آینده‌ای که می‌باید ما را وارد دوران پرافتخار تمدن بزرگ کند، الهام بگیرد. برای ملت ما که در این تلاش بزرگ و مردانه از یک طرف از امکانات مادی و طبیعی فراوان و از اراده حداکثر بهره‌گیری از این منابع و امکانات برخوردار است و از طرف دیگر به زیربنای استواری از فرهنگ ملی و ارزش‌های جاودانی معنوی و فکری و نبوغ و استعداد ایرانی تکیه دارد، امروز دیگر نیل به هیچ هدفی، هر قدر هم عظیم و سنگین باشد، غیر ممکن نیست و درست به عکس، فقط چنین هدفی است که می‌تواند پاسخگوی شور و اراده و جهش همه‌جانبه این ملت و شایسته ارزش‌های واقعی تمدن ایرانی باشد.

۱ فروردین ماه ۲۵۳۶ بر پایه یک سنت دیرینه، روز نخست فروردین، نمایندگان مردم و دولت برای تهنیت گویی به شاهنشاه و شهبانو بار یافتند. تالار تاجگذاری کاخ گلستان جای برگزاری آیین سلام نوروز است. در نورافشانی چلچراغ‌های تالار که در آیینه‌کاری دیوارها، درخششی دو چندان داشت، گروه‌های مختلف مملکت وارد تالار می‌شدند، شرفیاب می‌شدند و از کاخ خارج می‌شدند.