هواپیمایی نیروی زمینی شاهنشاهی ایران - هوانیروز

ارتش شاهنشاهی ایران

اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران نیروهای مسلح شاهنشاهی ایران

نیروی زمینی شاهنشاهی ایران

بازدید آریامهر بزرگ ارتشتاران از یگان هوانیروز تهران

ورود آریامهر به پایگاه هوانیروز مسجد سلیمان

آریامهر در پایگاه هوانیروز مسجد سلیمان

از چپ:آریامهر، دکتر اقبال و سرلشکر علایی

آریامهر، سرلشکر علایی،‌سرلشکر خسروداد، دکتر اقبال

هوانیروز کوتاه شده هواپیمایی نیروی زمینی شاهنشاهی می‌باشد که در ۲۵ بهمن ماه سال ۱۳۴۱ بنیاد نهاده شد و به جمع یگان‌های نیروی زمینی شاهنشاهی درآمد.

یگان هوانیروز نخست در تهران و اسپهان به ترتیب در پادگان‌های باغشاه و پادگان جنوبی اسپهان جای گرفت. نخستین فرمانده این یگان سرتیپ والی، سپس برای کوتاه زمانی سرتیپ خاصیان، و سرانجام فرماندهی این یگان نوبنیاد به یکی از ژنرال‌های خوش نام نیروی هوایی شاهنشاهی، سرلشکر عباس قندهاری که پیشینه در پرواز و خدمت نیروی هوایی داشت، سپرده شد. همزمان با پیشرفت و گسترش سازمان هوانیروز، نیروی زمینی شاهنشاهی بر آن شد که یکی از افسران شایسته خود را برای پست فرماندهی هوانیروز آموزش دهد. بنابراین، سرهنگ چترباز منوچهر خسروداد که در آن زمان معاونت فرماندهی تیپ هوابرد شیراز را به گردن داشت، برای انجام این مهم برگزید. سرهنگ منوچهر خسروداد برای گذراندن دوره خلبانی هلی کوپتر و بررسی سازمان‌های مربوطه در آمریکا به ایالات متحده فرستاده شد و در بازگشت به ایران به فرماندهی یگان هوانیروز گمارده شد.

در آغاز کار فرمانده نوین، سازمان هوانیروز دربرگیرنده دو گردان هلیکوپتر بود که یک گردان آن در تهران در کنار فرودگاه قلعه مرغی و گردان دیگر در پادگان جنوبی شهر اسپهان جای گرفت. این دو یگان با هلی کوپترهای شناسایی نمونه ۲۰۶ و هلی کوپترهای نفربَر نمونه ۲۰۵ و چند فروند هواپیمای یک موتوره « سسنا » و هوایپمای دو موتوره سبک از گونه « توربو کماندر » مجهز بودند. در سال ۱۳۵۰ خورشیدی نیروی زمینی شاهنشاهی به سبب تجاوزهای پیوسته نیروی هوایی شوروی بر فراز خاک ایران بر آن شد که سازمان هوانیروز ایران را بر پایه سازمان هوانیروز آمریکا، سازمان دهند و برای هر یک از لشکرهای نیروی زمینی یک گروه رزمی هوانیروز ویژه سازند و آن لشکر بتواند همه ترابری‌های رزمی خود را با این گروه انجام دهد. بدین روی، پیشنهاد گسترش هوانیروز مورد تصویب قرار گرفت و سازمان هوانیروز از سال ۱۳۵۲ خورشیدی دگرگون شد:

الف - ستاد فرماندهی هوانیروز - ستاد فرماندهی و رکن‌های وابسته و یگان پشتیبانی مستقر در پادگان باغشاه تهران

ب - گروه رزمی شماره یک تهران دربرگیرنده: ۱- یک گردان هلیکوپتر از گونه ۲۰۵ ، ۲۰۶ و ۲۱۴ ۲- یک گردان هوایی دربرگیرنده هواپیماهیا یک موتوره سسنا و دو موتوره توربوکماندر و هواپیمای دو موتوره جت از گونه هواپیمای فالکن

پ - گروه رزمی شماره دو کرمانشاه دربرگیرنده: ۱- یک گردان تک (حمله) با هلی کوپترهای تاکتیکی کبرای دو موتوره ۲- یک گردان هجومی مجهز به هلیکوپترهای نفربر دو مموتوره نمونه ۲۱۴ « شنوک » ۳- یک گردان تعمیر و نگهداری سرویس‌های تعمیرات فنی

ت - گروه رزمی کرمان در شهر کرمان دربرگیرنده: ۱- یک گردان تک با هلیکوپترهای تاکتیکی دو موتوره کبرا ۲- یک گردان هجومی با هلیکوپترهای نفربر دو موتوره نمونه ۲۱۴ « شنوک » ۳- یک گروهان شناسایی مجهز به چند فروند هلیکوپترهای شناسایی نمونه ۲۰۶ و نفربر نمونه ۲۰۵ ۴- یک گردان تعمیر و نگهداری سرویس‌های فنی

ث - گروه رزمی مسجد سلیمان، در مسجد سلیمان خوزستان دربرگیرنده: ۱- یک گردان تک (حمله) با هلیکوپترهای تاکتیکی دو موتوره کبرا ۲- یک گردان هجومی با هلیکوپترهای نفربر دو موتوره نمونه ۲۱۴ « شنوک » ۳- یک گروهان شناسایی مجهز به چند فروند هلیکوپترهای شناسایی نمونه ۲۰۶ و نفربر نمونه ۲۰۵ ۴- یک گردان تعمیر و نگهداری شامل سرویس‌های تعمیرات فنی

ج- گروه رزمی پشتیبانی عمومی اسپهان در پادگان جنوبی شهر اسپهان دربرگیرنده: ۱- یک گردان تک (حمله) مجهز به هلیکوپترهای تاکتیکی دو موتوره کبرا ۲- یک گردان هجومی با هلیکوپترهای نفربر دو موتوره نمونه ۲۱۴ « شنوک » ۳- یک گروهان شناسایی مجهز به چند فروند هلیکوپترهای شناسایی نمونه ۲۰۶ و نفربر نمونه ۲۰۵ ۴- یک گردان تعمیر و نگهداری

افزون بر یکان‌های رزمی یاد شده، هوانیز یک مرکز آموزش ویژه راه اندازی نمود که در آن همه آموزش‌های خلبانی و فنی هلیکوپترها را به پرسنل هوانیروز آموزش می‌دادند و تا نیمه سال ۱۳۵۰ خورشیدی چنان خودکفا شده بود که دیگر نیازی به فرستادن دانشجو به آمریکا یا اروپای مرکزی نبود. این مرکز در پادگان نوبنیاد جنوبی شهر اسپهان (آغاز راه اسپهان به شیراز) بنیاد نهاده شد که کیفیت آموزشی آن بالاتر از « مرکزهای آموزش‌های هلیکوپتری آمریکا » قرار داشت که یکی از افتخارات نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به شمار می‌آمد. هم چنین پروژه‌هایی در دست بود که مراکز آموزشی هوانیروز به کشورهای همسایه با ایران و به ویژه کشورهای حوزه شاخاب پارس آموزش دهد و این مرکز یکی از مرکزهای بزرگ آموزشی هلیکوپترها در منطقه گردد.

شرکت آمریکایی بل هلیکوپتر در ایجاد و توسعه صنایع هلیکوپترسازی فعالیت گسترده داشت. هم چنین نیروی دریایی شاهنشاهی ایران سازمان جداگانه ای داشت که یک سر زیر امر فرماندهی نیروی دریایی شاهنشاهی انجام وظیفه می کرد. این سازمان « هوادریا » نام دارد.

تیپ هوابرد نیروی زمینی شاهنشاهی ایران با توسعه و تکمیل آموزش های نیازین و دریافت اسلحه و تجهیزات پیشرفته می توانست هدف های استراتژیکی و نقاط حساسی را در ژرفای جبهه دشمن تسخیر نماید و سپس با سازمان دادن یگان های چریک و کماندو آماده سازی و رهبری آنها، در پشت جبهه های دشمن به سود نیروهای خودی وارد کارزار شود.