قانون مایه‌کوبی عمومی و اجباری
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری سیزدهم | تصمیم‌های مجلس | قوانین و قراردادهای بین‌المللی مصوب مجلس شورای ملی |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری سیزدهم |
قانون مایه‌کوبی عمومی و اجباری - مصوب سوم مهر ماه ۱۳۲۲
ماده یکم - وزارت بهداری مجاز است برای پیشگیری و مبارزه بر ضد امراض همه گیر در مواقع لازمه و نقاطی را که مقتضی بداند مایه‌کوبی عمومی‌و اجباری را اعلان نماید.و همچنین وزارت بهداری مجاز است در مواقع شیوع بیماریهای واگیر و همه گیر مبتلایان را اجباراً منفرد و در بیمارستانهای‌مربوطه بستری و تحت معالجه قرار دهد و نیز وزارت بهداری مجاز است منازل بیماران فوق را مطابق اصول فنی ضد عفونی نموده و صاحبان منازل‌باید با مأمورین بهداری در این باب مساعدت و همکاری نمایند.
ماده دوم - در نقاطی که به موجب ماده یکم مایه‌کوبی عمومی و اجباری از طرف وزارت بهداری اعلان می‌شود عموم ساکنین مکلف هستندمایه‌کوبی نمایند.
تبصره - مایه‌کوبی عمومی و اجباری مجانی است و هیچگونه تحمیلی به اهالی نخواهد گردید.
ماده سوم - متخلفین از این قانون طبق ماده ۲۲ قانون طرز جلوگیری از بیماریهای آمیزشی و واگیر مصوب خرداد ۱۳۲۰ مورد تعقیب و مجازات‌خواهند شد.
ماده چهارم - آیین‌نامه اجرای این قانون از طرف وزارت بهداری تدوین و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجرا گذارده می‌شود.
این قانون که مشتمل بر چهار ماده‌است در جلسه سوم مهر ماه یک هزار و سیصد و بیست و دو به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - حسن اسفندیاری