دیوان بیدل شیرازی/گوشه نشین

دولت یکروزه

گوشه نشین
از بیدل شیرازی

هجر یار عزیز

بی دوست بود دوزخ اگر خلد برین است		جز باده بود زهر اگر ماء معین است
یار آمد و غم رفت غنیمت شمر ای دل		شادی شب وصل که ایام بکین است
از روزنۀ کلبۀ دل سر زده خورشید		بر آینۀ دیده و یا عکس جبین است
حاجت نه به شمع است به بزمی که تو باشی		بر دار ز رخ پرده که خود نور مبین است
فریاد از آن نرگس جادوی فسونگر		کاشوب جهانست و بلای دل و دین است
دین و دل صد گوشه نشین داده به یغما		آن خال که بر کنج لبش گوشه نشین است
گویند که بیدل ز چه آشفته و شیداست		هر دل که در آویخت در آن زلف چنین است

***

منوی ناوبری