دیوان بیدل شیرازی/هزار دستان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حسن شمایل | هزار دستان از بیدل شیرازی |
نور محمـد |
دیوان بیدل شیرازی |
نه یار را سر صلحست و نه ما را دل جنگ | گرفته است ز هر سو زمانه بر من تنگ | |
مـــرا ز عشـق بتی كار مشكل فتاده است | نه پای رفتنم از كوی او نه جای درنگ | |
میانهٔ من و او كــــز اویم جدایی نیست | هزار منزل و هر منزلیست صد فرسنگ | |
ز ناوك مــژه اش جـــان میبرم بیرون | چرا كه سینه چو پرویزن است و شفشاهنگ | |
مجو ز عشق نشان در دلی كه دریا نیست | كه در غدیر نجستست كس نشان ز نهنگ | |
به لوح سینه ز بس نقش دلبران بستم | نــه لـــوح سینــه بود كارنامــه ای از ننگ | |
ره جنون سپُر ار در سرت هوایی هست | كه جمع می نشود عشق دوست با فرهنگ | |
به صیـــدگاه محبت خرام آی تا بینی | كه شیــــر را به نگاهی شكار گیرد رنگ | |
نه هر كه بر شكند طره دل برد از خلق | تپیـدن تن ماهی بر نیاید از خرچنگ | |
تبارك الله از آن قادری كه در صنعش | زبان ناطقه لالست و پای فكرت لنگ | |
ز فیض مهر همی سبزه روید از بن خاك | ز چشم ابر همی چشمه زاید از دل سنگ | |
ز آب تیره كشــد نقش های گــوناگون | ز خـــاك تیره دمد لاله های رنگارنگ | |
مگر كه طبع تو بیدل هزار دستان است | كه هر نفس به نوای دگر كشد آهنگ |
***