دیوان بیدل شیرازی/نور محمـد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
هزار دستان | نور محمـد از بیدل شیرازی |
شكل و شمایل |
دیوان بیدل شیرازی |
من از كجــا و خیال وصــــال او حاشاك | كه هست حسن وی افزونتر ز پايۀ ادراك | |
مدبّری كه كنــــــد آدمی زمــام مهین | مصوّری كه گل آرد به روی مشتی خاك | |
نه روغنی كه برافروخت مشعل خورشید | نـه پایـــه ای كه بپـــا بــــدارد افــلاك | |
نخست نور محمـد ز كن هویدا كرد | وز آن سپس ز سمــك آفرید تا به سماك | |
نبود كفـــر در شــریعت گــركننـــد | ز روی صـــدق خــلایق كـــه لا الـه لواك | |
اگر چه نیست خداوند را شریك و مدیر | خدائی بر همـــه خلق آیـــــد ز ایزد پاك | |
وجود كف ید گردون و آنچه در وی هست | اگر نبـــــود ز بـــودش نگفت حق لولاك | |
اگـــــر حبیب توئی نیستم ز دشــمن بیم | وگــــر طبیب تـــوئی از مرض ندارم باك | |
مرا كه حق است خیال جمــــال تو در دل | دگر بهشـــت نخواهـــم كه النعیم لقاك | |
بگــــو كه رو به كـــه آرم كجا روم دیگر | مرا كه وصل تو باشد حیات و هجر هلاك | |
چیـــزی شـــود ار نمـــایی اجابت بیدل | كاو به صدق گویدت هر نفس جعلت فداك |
***