دیوان بیدل شیرازی/متاع فانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
صدق و صفا | متاع فانی از بیدل شیرازی |
مرغ دل |
دیوان بیدل شیرازی |
از عجز سر نهادیم بر خاک آستانت | بر مقدمی فشاندیم از شوق نقد جانی | |
بگرفته ایم کاری دادیم دل به یاری | ما و نشاط عشقی خلق و غم جهانی | |
بس جهد کردم اول تا سرّ دل بپوشم | سر زد ز سینه آخر این آتش نهانی | |
ساقی بیار جامی زان آب آتشین رنگ | کز بیخودی زمانی ما را ز ما ستانی | |
نه دینی است باقی نه هر چه هست در وی | گامی دو بیشتر نه از این سرای فانی | |
ترکیب آدمی را از چار خصم کردند | تا عاقلان نجویند از خصم مهربانی | |
بیدل چو داده ای خویش گیتی ستاند آخر | زاول نبست باید دل بر متاع فانی |
***