دیوان بیدل شیرازی/سپــاه مـــژگــان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آئینـــه | سپــــاه مـــــژگان از بیدل شیرازی |
بلا کشـــان |
دیوان بیدل شیرازی |
در جــــــــام نــه می مــــــدام دارد | خون خلقــــــی به جـــــام دارد | |
جان بر سر دست و جام بر کف | تازین دو ســــر کـــــــدام دارد | |
در شهــــــر قیـــامتیســــت بر پــــــا | گــــویا مـــــه من قیـــــام دارد | |
چشـــــم سیـــــه و سپــــاه مـــــژگان | ترکی ســــر قتـــــل عام دارد | |
زنهــــــار مخـــــور فــــــریب خــالش | کین دانـــــه هـــــزار دام دارد | |
در شهـــــــر که دیــــده است هرگز | بالا کــــه بــلای عـــــام دارد | |
یا آنکـــــــه شنیـــــــده اســت ماهـــی | کـــو طـــــرّۀ مشــــــکفام دارد | |
یک بوســــه از آن دو لعــل شیرین | گفتم که دل از تو کام دارد | |
آن ســــــوختــــــــۀ اسیــــــــر گفتـــــا | تا چنـــد خیـــال خــــــام دارد | |
بـــــر درگـــــــه او گـــــــداست ناچار | هر خواجـــه که احتشــام دارد | |
ابــــــــروی تو یا خــــــــدیو آفــــــاق | تیــــــغ از پی انتقـــــــام دارد | |
آنـــــــرا که نه نـــام و نه نشــانست | از بنــــــــدگی تـــو نـــام دارد | |
از همســـــــری با سگــــــــــانت بیدل | چنـــدیســـت که احتـــــرام دارد |
***