دیوان بیدل شیرازی/سبز
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
غیر مرگ | سبز از بیدل شیرازی |
غرامت |
دیوان بیدل شیرازی |
فصل بهار است و موسم می ناب است | باده به فتوی عقل خور که ثواب است | |
زاهد خود بین که ترک باده همی گفت | بر در میخانه بین که مست و خراب است | |
بخت کسی در جهان نخفته که امروز | پای گلی با نگار خویش به خواب است | |
تا که شبابت بدل نگشت به پیری | عیش و طرب کن که کار عمر شتاب است | |
نقش نبندد به جز خیال تو در دل | تشنه تصور نکرد هر چه جز آب است | |
بیدل ازین پس به بزم ما ز چه آیی | موسم شادی و وقت عیش شباب است | |
کشت امیدم چگونه سبز نباشد | چون کف شاهنشه زمانه سحاب است | |
سرور ما را که با محیط جلالش | در عظمت هفتم آسمان چو حباب است |
***