دیوان بیدل شیرازی/غرامت

سبز

غرامت از بیدل شیرازی

روی نکو

دیوان بیدل شیرازی

قیامت میکنی ای سرو قامت		قیامت قامتی قامت قیامت
به سر تیغ و به کف جان و به لب شکر		شهید عشق را این بس علامت
دلم از دیده خون گرید که شاید		به او از دیده بستانم غرامت
سلامت از خطر جویند و ما را		خطر در راه عشق آورد سلامت
ندامت بس ز دردم بود و اکنون		ز بی دردی بسی دارم ندامت
ملامت لازم عشق است بیدل		نه عشق است آنکه باشد بی ملامت

***