دیوان بیدل شیرازی/در گرو باده داد خرقه و دستار
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
قصّۀ هجران | در گرو باده داد خرقه و دستار از بیدل شیرازی |
جام محبت |
دیوان بیدل شیرازی |
دل طلبد بوسه ای ز لعل لب یار | جز به طبیبان چو نیست حاجت بیمار | |
تلخ مذاقم بود ز صبر لب دوست | شهد فشان از تبسّم است و شکربار | |
دل که سرو کار او به عشق تو افتد | در دو جهانش به هیچ کس نبود کار | |
با قد سرو تو کس نرفت به بستان | با گل روی تو کس نگشت به گلزار | |
قد تو چون سرو لیک سرو خرامان | روی تو چون گل و لیک چون گل بی خار | |
زلف تو هندو و لیک هندوی دلبر | چشم تو نرگس و لیک نرگس سحّار | |
غیر دهان تو وان لبان نشنیده است | غنچۀ گویا کسی و لعل شکر بار | |
تا که به یکبار پرده ها بدرانی | پرده بیفکن ز روی خویش به یکبار | |
همچو پریزاده چشم مست تو تا چند | هوش نهانی برد از مردم هشیار | |
شیخ که میکرد منع باده چو بیدل | در گرو باده داد خرقه و دستار |
***