دیوان بیدل شیرازی/قدوم دوست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
چشــمهٔ حیوان | قـــدوم دوسـت از بیدل شیرازی |
محبت خــوبان |
دیوان بیدل شیرازی |
تا شــــرح دهـــم حســنت نطـــق دگـــرم بایـد | ور نه به زبان خلــــق وصــف تو نمی شاید | |
معنی که جمالت راست آن صــورت روحانی | در لفــــظ نمی گنــــجد در وصــــف نمی آید | |
هــر صبـــح به بام آید از بهــر تماشــــا خور | یا بو که مـــــه من رخ از روزنــه بنمـــایــد | |
بر ماه جمالت مهر گر زانکه نه پا بست است | از چیســت که چـون عشاق یک لحظه نیاساید | |
آن نرگـــس جـــادویت دلهــــا همــه بفریبــــد | وان لعـــل ســـخن گـــویت غمها همه بزداید | |
گو با بت سنــگین دل در مهر و وفا میکـــوش | کین لطـــف نمی مــاند وین حســـن نمی پاید | |
تا آنکه نگویـــد خصـــم کین صیــد زبـونی بود | بر خـــون دل ما دست گـــو دوســت بیالاید | |
بزمی که تویی آنجــا بر مجمــره حاجت نیست | کس عود نمی ســـوزد کس مشـــک نمی آید | |
گـــر بـزم بیاراینـد از بهـر قـــدوم دوسـت | آیی چـــو تو مجلـــس هـا در روی تو آرایند | |
آن تاب که مویش راست وآن آب که رویش را | جـــان ها همــــه بربنـــدد دلهـــا همه برباید | |
موئیست میـــان او ماهســـت رخـــش لیـــکن | جـــان و دل مشتـــاقان زین هر دو بیاســاید | |
دین و دل صد بیدل یک لحظــه دهــد بر باد | آن موی چو بربنـــدد وآن روی چـو بگشاید |
***