دیوان بیدل شیرازی/عیش دمادم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
زندۀ جاوید | عیش دمادم از بیدل شیرازی |
کشّاف اسرار |
دیوان بیدل شیرازی |
زخم شمشیر تو مرهم دارد | غم تو شادی عالم دارد | |
دل دیوانه به پا سلسله ها | زان سر زلف پر از خم دارد | |
خط مشكين و لب لعلش بین | دیو و انگشتری جم دارد | |
عاشقم بر رخ گندم گونی | وین گناهیست كه آدم دارد | |
مردم از حسرت و لعل لب او | معجز عیسی مریم دارد | |
هر كه دل بست بدان حلقۀ زلف | رستگاری دو عالم دارد | |
وانكه جان از دم شمشرش داد | تا ابد عیش دمادم دارد | |
بر دل هر كه غمش جای گزید | كی ز اندوه جهان غم دارد | |
آتش عشق نگر كاب حیات | در دل سوخته مدغم دارد | |
بیدل ار خار شدم خواجۀ ما | بندۀ خویش مكرم دارد | |
با گدايي درش مور ضعيف | ننگ از سلطنت جم دارد | |
يعني آن خواجه كه شد بندۀ عشق | ملك جاويد مسلم دارد |
***