قانون عهدنامه راجع به توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۹:۳۵ توسط Bellavista (گفتگو | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری بیست و سوم تصمیم‌های مجلس

مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری بیست و سوم

اساسنامه‌های مصوب مجلس شورای ملی
نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری بیست و سوم

قانون عهدنامه راجع به توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی - مصوب ۶ اردیبهشت ۱۳۵۲ مجلس شورای ملی و ۲۱ اسفند ۱۳۵۱ مجلس سنا - این قانون در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۵۲ به توشیح محمدرضا شاه پهلوی رسید.[۱]

ماده واحده - عهدنامه راجع به توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده‌که در تاریخ ۲۰ مهر ماه ۱۳۵۱ برابر ۱۲ اکتبر ۱۹۷۲ در مسکو به امضای وزیران امور خارجه دو دولت رسیده است تصویب می‌گردد و اجازه مبادله‌اسناد تصویب آن داده می‌شود.

‌قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن عهدنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در تاریخ روز دوشنبه ۱۳۵۱٫۱۲٫۲۱ در جلسه روز پنجشنبه ششم‌اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و دو شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

‌رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی

عهدنامه راجع به توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی

‌دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با توجه به تمایل متقابل برای تحکیم و توسعه روابط دوستی و حسن همجواری‌ دو جانبه و به پیروی از روح عهدنامه‌ها و موافقتنامه‌ها و اسناد دیگر موجود فیمابین و طبق مقررات منشور سازمان ملل متحد و بر اساس اصول برابری‌و عدم مداخله در امور داخلی و احترام متقابل به حق حاکمیت و استقلال ملی و تمامیت ارضی و با تمایل به توسعه بیشتر روابط اقتصادی و بازرگانی و‌فنی تصمیم گرفتند عهدنامه حاضر مندرج در ذیل را منعقد سازند.

‌ماده ۱ - طرفین متعاهدین تصمیم خود را مبنی بر استفاده کامل‌تر از امکانات مساعد موجود در ایران و اتحاد شوروی - به منظور گسترش و تحکیم‌همکاری همه جانبه اقتصادی و فنی مفید برای طرفین و نیز تجارت بین دو کشور بر مبنای متعادل و دراز مدت اعلام می‌دارند.

‌ضمناً در نظر است بین صادرات مجموعه گاز و سنگهای فلزات الوان و پنبه و کالاهای دیگر صنعتی و کشاورزی ساخت ایران از ایران به اتحاد شوروی‌و از طرف دیگر صادرات تجهیزات و ماشین آلات و مصالح و کالاهای دیگر ساخت شوروی و همچنین واگذاری خدمات از طرف شوروی به ایران‌تعادل و موازنه حاصل گردد.

‌ماده ۲ - همکاری اقتصادی و فنی بین دو کشور مندرج در ماده یک عهدنامه حاضر دائماً گسترش و توسعه خواهد یافت - در زمینه‌هایی مانند:

  • توسعه ذوب آهن و فلزات رنگین و صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و شیمیایی و ماشین‌سازی و کشاورزی و آبیاری و ماهیگیری.
  • طرح و ساختمان مراکز نیروی برق و خطوط انتقال برق و سایر تأسیسات نیروی برق و طرحهای صنعتی و غیره و توسعه ارتباطات حمل و نقل.
  • تجسسات زمین‌شناسی به منظور کشف مواد زیرزمینی و نفت.
  • تربیت کادرهای ملی در زمینه فنی و حرفه‌ای و انجام مشورتهای متقابل بین کارشناسان دو طرف در قسمت برنامه‌ریزی و در توسعه اقتصادی و فنی.
  • حفظ محیط زیست انسانی.

‌ماده ۳ - طرفین متعاهدین با تمام وسائل به توسعه همکاری بین سازمانهای ذینفع ایران و اتحاد شوروی در رشته‌های مناسبات اقتصادی و بازرگانی و‌فنی و همچنین انعقاد موافقتنامه‌ها و قراردادهای مربوطه بر اساس عهدنامه حاضر و طبق قوانین جاری در هر دو کشور مساعدت خواهند نمود.

‌ماده ۴ - مسائل مربوط به اجرای عملی همکاری دو جانبه اقتصادی و فنی و همچنین تجارت بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در‌کمیسیون دائمی همکاری اقتصادی شوروی و ایران مورد مذاکره نمایندگان دو طرف قرار خواهد گرفت.

‌کمیسیون مذکور توصیه‌هایی را که مورد موافقت قرار گرفته باشد جهت بررسی به دولت ارائه خواهد نمود.

‌ماده ۵ - طرفین متعاهدتین کوشش برای توسعه روابط اقتصادی و بازرگانی و فنی به کار خواهند برد و در عین حال آمادگی خود را برای مساعدت در‌اجرای نظریات همکاری منطقه‌ای در امور اقتصادی و بازرگانی و همچنین در امر حمل و نقل ترانزیتی با در نظر گرفتن منافع همه دولی که خود را با‌نظرات مذکور سهیم می‌دانند و از آن پشتیبانی می‌کنند اعلام می‌دارند.

‌ماده ۶ - طرفین متعاهدتین اعلام می‌دارند که مقررات عهدنامه حاضر به تعهداتی که طرفین سابقاً نسبت به دول ثالث بر عهده گرفته‌اند خللی وارد‌نمی‌سازد و بر علیه دول ثالث متوجه نمی‌باشد و تعهداتی که طرفین طبق معاهدات موافقتنامه‌های جاری با دول ثالث دارند با مقررات عهدنامه حاضر‌مغایرت نداشته و نخواهد داشت.

‌ماده ۷ - عهدنامه حاضر از روزی که به موقع اجرا گذاشته می‌شود به مدت ۱۵ سال معتبر خواهد بود و هر گاه تا یک سال قبل از انقضای مدت عهدنامه‌هیچیک از طرفین متعاهدتین به طرف متعاهد دیگر تمایل خود را برای خاتمه دادن به اعتبار قانونی عهدنامه اعلام ننماید - اعتبار آن خود به خود هر بار‌برای پنج سال دیگر تمدید خواهد شد.

‌ماده ۸ - عهدنامه حاضر به تصویب خواهد رسید و از روز مبادله اسناد تصویب که در تهران صورت خواهد گرفت به مرحله اجرا در خواهد آمد.

‌عهدنامه حاضر در مسکو به تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۵۱ مطابق با ۱۲ اکتبر ۱۹۷۲ در دو نسخه هر یک به زبانهای فارسی و روسی تنظیم گردید و هر دو متن‌دارای اعتبار مساوی است.

از طرف دولت دولت شاهنشاهی ایران

از طرف اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی


‌عهدنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون عهدنامه راجع به توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی‌سوسیالیستی می‌باشد.

‌رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی


منبع

  1. مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری بیست و سوم - ۹ شهریور ۱۳۵۰ تا ۱۶ شهریور ۱۳۵۴ - جلد هشتم - ص. ۴۰۷۹