محتشم کاشانی (غزلیات)/چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات) (چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد) از محتشم کاشانی |
' |
چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد | ماند تن از شعف و جان از ذوق استقبال کرد | |
ترک ما ناکرده از بهر سفر پا در رکاب | ترکتاز لشگر هجران مرا پامال کرد | |
اول از اهمال دوران در توقف بود کار | لیک آخر کار خود بخت سریع اقبال کرد | |
بی گمان دولت به میدان رخش سرعت میجهاند | در جنیبت بردنش هرچند دور اهمال کرد | |
آتش ما را چو مرغ نامهآور ساخت تیز | مرغ غم را بر سر ما بیپر و بیبال کرد | |
آن چنان حالم دگرگون شد که جان دادم به باد | زان نوید بیگمانم چون صبا خوشحال کرد | |
بر زبان محتشم صد شکوه بود از هجر تو | مژدهی وصلت ز بس خوشحالی او را لال کرد |