محتشم کاشانی (غزلیات)/نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات) (نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد) از محتشم کاشانی |
' |
نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد | که من دیوانه گردم بازو خلقی در عذاب افتد | |
ز بس لطف من و اندام زیبایت عجب دارم | که دیبا گر بپوشی سایهات بر آفتاب افتد | |
اگر در خواب بینم پیرهن را بر تنت پیچان | تنم از رشگ آن بر بستر اندر پیچ و تاب افتد | |
غنود آن نرگس و شد بر طرف غوغا ز هر گوشه | ز بد مستی که بزم آراید و ناگه به خواب افتد | |
چسان پنهان کنم از همنشینان مهر مهروئی | که چون نامش برآید جان من در اضطراب افتد | |
ز هجر افتادم از دریوزه وصلش چو گمراهی | که جوید آب و با چندین مشقت در سراب افتد | |
ندارد محتشم تاب نظر هنگام لطف او | معاذالله اگر بر من نگاهش از عتاب افتد |