محتشم کاشانی (غزلیات)/غمزهاش دست چو بر غارت جان بگشاید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات) (غمزهاش دست چو بر غارت جان بگشاید) از محتشم کاشانی |
' |
غمزهاش دست چو بر غارت جان بگشاید | فتنهی صد ناوک پر کش ز کمان بگشاید | |
گر اشارت کند آن غمزه به فصاد نظر | در شب تار به مژگان رگ جان بگشاید | |
زان اشارت به عبارت چه رسد نوبت حرف | سحر بندد لب و اعجاز زبان بگشاید | |
با ته پیرهنش چون ببر آرم که فتد | رعشه بر دست تصرف چو میان بگشاید | |
سازدم چون تف صحرای جنون سایه طلب | مرغ غم بال کران تا به کران بگشاید | |
بهر خاشاک دل ما شده گرداب بلا | اژدهایی که پی طعمه دهان بگشاید | |
صبح محشر نفس صور چو افتد به شمار | دادخواهان تو را راه فغان بگشاید | |
تا شه وصل به دولت نزند تخت دوام | کی در مملکت امن و امان بگشاید | |
باد سرگشته به راه غمت آن سست قدم | که چو پر کار بهم کام گران بگشاید | |
مدعی را ببر آن گونه به گردون که دلم | رشته از بال و پر مرغ کمان بگشایید | |
می بکش با کس و مگذار که آه من زار | پرده از چهرهی صد راز نهان بگشاید | |
کاه دیوار شدن محتشم اولیست که عشق | کوچهای هست که راه تو از آن بگشاید |