سعدی (غزلیات)/چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد

'

سعدی (غزلیات) (چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد) از سعدی

'

چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد		که نه در تو بازماند مگرش بصر نباشد
نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی		که ز دوستی بمیریم و تو را خبر نباشد
مکن ار چه می‌توانی که ز خدمتم برانی		نزنند سائلی را که دری دگر نباشد
به رهت نشسته بودم که نظر کنی به حالم		نکنی که چشم مستت ز خمار برنباشد
همه شب در این حدیثم که خنک تنی که دارد		مژه‌ای به خواب و بختی که به خواب درنباشد
چه خوشست مرغ وحشی که جفای کس نبیند		من و مرغ خانگی را بکشند و پر نباشد
نه من آن گناه دارم که بترسم از عقوبت		نظری که سر نبازی ز سر نظر نباشد
قمری که دوست داری همه روز دل بر آن نه		که شبیت خون بریزد که در او قمر نباشد
چه وجود نقش دیوار و چه آدمی که با او		سخنی ز عشق گویند و در او اثر نباشد
شب و روز رفت باید قدم روندگان را		چو به ممنی رسیدی دگرت سفر نباشد
عجبست پیش بعضی که ترست شعر سعدی		ورق درخت طوبیست چگونه تر نباشد