سعدی (غزلیات)/منم این بی تو که پروای تماشا دارم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (منم این بی تو که پروای تماشا دارم) از سعدی |
' |
منم این بی تو که پروای تماشا دارم | کافرم گر دل باغ و سر صحرا دارم | |
بر گلستان گذرم بی تو و شرمم ناید | در ریاحین نگرم بی تو و یارا دارم | |
که نه بر ناله مرغان چمن شیفتهام | که نه سودای رخ لاله حمرا دارم | |
بر گل روی تو چون بلبل مستم واله | به رخ لاله و نسرین چه تمنا دارم | |
گر چه لایق نبود دست من و دامن تو | هر کجا پای نهی فرق سر آن جا دارم | |
گر به مسجد روم ابروی تو محراب منست | ور به آتشکده زلف تو چلیپا دارم | |
دلم از پختن سودای وصال تو بسوخت | تو من خام طمع بین که چه سودا دارم | |
عقل مسکین به چه اندیشه فرادست کنم | دل شیدا به چه تدبیر شکیبا دارم | |
سر من دار که چشم از همگان دردوزم | دست من گیر که دست از دو جهان وادارم | |
با توام یک نفس از هشت بهشت اولیتر | من که امروز چنینم غم فردا دارم | |
سعدی خویشتنم خوان که به معنی ز توام | که به صورت نسب از آدم و حوا دارم |