سعدی (غزلیات)/سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید) از سعدی |
' |
سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید | خاک وجود ما را گرد از عدم برآید | |
گر پرتوی ز رویت در کنج خاطر افتد | خلوت نشین جان را آه از حرم برآید | |
گلدسته امیدی بر جان عاشقان نه | تا ره روان غم را خار از قدم برآید | |
گفتی به کام روزی با تو دمی برآرم | آن کام برنیامد ترسم که دم برآید | |
عاشق بگشتم ار چه دانسته بودم اول | کز تخم عشقبازی شاخ ندم برآید | |
گویند دوستانم سودا و ناله تا کی | سودا ز عشق خیزد ناله ز غم برآید | |
دل رفت و صبر و دانش ما ماندهایم و جانی | ور زان که غم غم توست آن نیز هم برآید | |
هر دم ز سوز عشقت سعدی چنان بنالد | کز شعر سوزناکش دود از قلم برآید |