سعدی (غزلیات)/در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

'

سعدی (غزلیات) (در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم) از سعدی

'

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم		بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم		به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم
به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم		نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم
به خوابگاه عدم گر هزار سال بِخُسبم		ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم
حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم		جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم
می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان		مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم
هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن		و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم