سعدی (غزلیات)/آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر) از سعدی |
' |
آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر | قامتست آن یا قیامت یا الف یا نیشکر | |
هد صبری ما تولی رد عقلی ما ثنا | صاد قلبی ما تمشی زاد وجدی ما عبر | |
گلبنست آن یا تن نازک نهادش یا حریر | آهنست آن یا دل نامهربانش یا حجر | |
تهت و المطلوب عندی کیف حالی ان نا | حرت و المامول نحوی ما احتیالی ان هجر | |
باغ فردوسست گلبرگش نخوانم یا بهار | جان شیرینست خورشیدش نگویم یا قمر | |
قل لمن یبغی فرارا منه هل لی سلوه | ام علی التقدیر انی ابتغی این المفر | |
بر فراز سرو سیمینش چو بخرامد به ناز | چشم شورانگیز بین تا نجم بینی بر شجر | |
یکره المحبوب وصلی انتهی عما نهی | یرسم المنظور قتلی ارتضی فیما امر | |
کاش اندک مایه نرمی در خطابش دیدمی | ور مرا عشقش به سختی کشت سهلست این قدر | |
قیل لی فی الحب اخطار و تحصیل المنی | دوله القی بمن القی بروحی فی الخطر | |
گوشه گیر ای یار یا جان در میان آور که عشق | تیربارانست یا تسلیم باید یا حذر | |
فالتنایی غصه ما ذاق الامن صبا | و التدانی فرصه ما نال الا من صبر | |
دختران طبع را یعنی سخن با این جمال | آبرویی نیست پیش آن آن زیبا پسر | |
لحظک القتال یغوی فی هلاکی لا تدع | عطفک المیاس یسعی فی بلایی لا تذر | |
آخر ای سرو روان بر ما گذر کن یک زمان | آخر ای آرام جان در ما نظر کن یک نظر | |
یا رخیم الجسم لو لا انت شخصی ما انحنی | یا کحیل الطرف لو لا انت دمعی ما انحدر | |
دوستی را گفتم اینک عمر شد گفت ای عجب | طرفه میدارم که بی دلدار چون بردی به سر | |
بعض خلانی اتانی سائلا عن قصتی | قلت لا تسل صفار الوجه یغنی عن خبر | |
گفت سعدی صبر کن یا سیم و زر ده یا گریز | عشق را یا مال باید یا صبوری یا سفر |