سعدی (باب هفتم در عالم تربیت)/سه کس را شنیدم که غیبت رواست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (باب هفتم در عالم تربیت) (سه کس را شنیدم که غیبت رواست) از سعدی |
' |
سه کس را شنیدم که غیبت رواست | وز این درگذشتی چهارم خطاست | |
یکی پادشاهی ملامت پسند | کز او بر دل خلق بینی گزند | |
حلال است از او نقل کردن خبر | مگر خلق باشند از او بر حذر | |
دوم پرده بر بی حیایی متن | که خود میدرد پرده بر خویشتن | |
ز حوضش مدار ای برادر نگاه | که او میدرافتد به گردن به چاه | |
سوم کژ ترازوی ناراست خوی | ز فعل بدش هرچه دانی بگوی |