دیوان بیدل شیرازی/شب زنده دار
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
خضر | شب زنده دار از بیدل شیرازی |
چشمۀ نوش |
دیوان بیدل شیرازی |
غرّه مشو به سلطنت خویش ای عزیز | کین دولت دو روزه نیرزد به یک پشیز | |
دل بر متاع دنیای فانی چو می نهـــی | باقی نمانده است و نماند هیــــــچ چیز | |
هشدار زانکه مال تو مار اسـت و چاه | دارد از این دو مــرد خردمنــد پرهیز | |
چون زخداست رزق تو بهر آب و نان | در پیش خـــلق آبروی خویشــتن مریز | |
شب زنده دار و طاعت پروردگار کن | شرمنده خواهی ار نشوی روز رستخیز | |
راضی به داده گر نشوی خود چه میکنی | نه طــــاقت ستیـــز ترا و نه راه گریز | |
تو روبه ضعیفی و تقـــــدیر شیــــر نـــر | با شیــــر نر چگونـــه کند روبهی ستیز | |
کوس رحیـل کوفت اجل راه چاره ساز | تا کی بخواب غفلتی از خوابگه بر خیز | |
بیدل جهان به هیچ کسی جاودان نماند | رفتند همرهان و از پی میروی تو نیز |
***