دیوان بیدل شیرازی/رخ خوبان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
برقع | رخ خوبان از بیدل شیرازی |
پا فتاده |
دیوان بیدل شیرازی |
ره عشق اولین گامش فنا اندر فنا باشد | وزین وادی چو بگذشتی همه ملك بقا باشد | |
نشان عاشق صادق تحمل بر بلا باشد | نه درد عشق دارد هر كه در فكر دوا باشد | |
به راه عشق زاهد كی تواند شد كه تا بینی | بیابانیست كآبش خون بود خاكش بلا باشد | |
رخ خوبان چو خورشید است ما را دیده چون خفاش | اگر منع نظر كردن كند زاهد روا باشد | |
چسان پنهان تواند كرد عاشق راز خویش از كس | كه رنگ زرد و اشك سرخ بر رویش گوا باشد | |
به خواری راند از كویش به حسرت بنگرم سویش | ز پیشش میروم گریان و چشمم بر قفا باشد | |
اگر در سر هوای عشق داری ترك خود می گو | كه در كیش محبت خویشتن بینی خطا باشد | |
وگر شاهی هوس داری گدائی دری بگزین | كه چشم پادشاهانرا غبارش توتیا باشد | |
در شاه جهان ذر علی آنكه قدرش را | جهانش زیر دست و آسمانی زیر پا باشد | |
ندارم جز وفا جنسی و بر هر كس دهم بیدل | نمیگیرد به چیزی از منش گرچه جفا باشد |
***