خاقانی (غزلیات)/خاکی دلم به گرد وصالش کجا رسد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خاقانی (غزلیات) (خاکی دلم به گرد وصالش کجا رسد) از خاقانی |
' |
خاکی دلم به گرد وصالش کجا رسد | سرگشته میدود به خیالش کجا رسد | |
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش | دیوانهای چو من به هلالش کجا رسد | |
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست | چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد | |
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است | دست من گدا به دوالش کجا رسد | |
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است | درویش را زکات ز مالش کجا رسد | |
تا صد هزار دانهی دلها سپند اوست | عین الکمال خود به کمالش کجا رسد | |
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت | عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد | |
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت | نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد |