تفاوت میان نسخههای «ربودن رییس اتحادیه کارفرمایان آلمان غربی از سوی تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ همدستان کنفدراسیون دانشجویان ۱۵ شهریور ۲۵۳۶ شاهنشاهی»
(اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
(اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
در اینجا دوباره تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ به دولت آلمان التیماتوم دیگری دادند که اگر ۱۱ تروریست زندانی آزاد نشوند، نه تنها مارتین شلایر را خواهند کشت بلکه مسافران هواپیمای لوفت هانزا را یکی پس از دیگری به گلوله خواهند بست. این بار دوباره کابینه هلموت اشمیت صدراعظم آلمان درخواست ربایندگان شلایر را رد کرد. به جای آن هلموت اشمیت گروه ضربت تشکیل داد و به موگادیشو گسیل داشت. گروه ضربت سه تن از تروریستهای رباینده هواپیما را کشتند و چهارمی به نام سهیلا آندراویس دستگیر شد. | در اینجا دوباره تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ به دولت آلمان التیماتوم دیگری دادند که اگر ۱۱ تروریست زندانی آزاد نشوند، نه تنها مارتین شلایر را خواهند کشت بلکه مسافران هواپیمای لوفت هانزا را یکی پس از دیگری به گلوله خواهند بست. این بار دوباره کابینه هلموت اشمیت صدراعظم آلمان درخواست ربایندگان شلایر را رد کرد. به جای آن هلموت اشمیت گروه ضربت تشکیل داد و به موگادیشو گسیل داشت. گروه ضربت سه تن از تروریستهای رباینده هواپیما را کشتند و چهارمی به نام سهیلا آندراویس دستگیر شد. | ||
− | پس از آنکه تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ که در زندان بودند آگاهی یافتند که مسافران هواپیما در مگادیشو آزاد شدهاند، در شب ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ آندریاس بادر و گودرون انسلینگ و یان کارل رَسپه خودکشی کردند. | + | پس از آنکه تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ که در زندان بودند آگاهی یافتند که مسافران هواپیما در مگادیشو آزاد شدهاند، در شب ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ آندریاس بادر و گودرون انسلینگ و یان کارل رَسپه خودکشی کردند. از سوی دیگر ربایندگان مارتین شلایر وی را با شلیک گلوله به قتل رساندند و جسد شلایر را به شهر مرزی مولهاوزن در فرانسه <ref>Muelhausen - France</ref> بردند. سپس تروریستها نامهای به روزنامه چپی لیبراسیون نوشتند که آنان هانس مارتین شلایر را کشتهاند و جسد وی در خیابان شارل پگی <ref>Rue Charles Peguy </ref> در یک آ - او - دی میباشد. گناه کشتن شلایر به گردن هلموت اشمیت است. |
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۴۲
ربودن رییس اتحادیه کارفرمایان آلمان غربی از سوی تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ همدستان کنفدراسیون دانشجویان ایرانی ۱۵ شهریور ۲۵۳۶ شاهنشاهی
در روز دوشنبه ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ ساعت ۱۷ و ۱۰ دقیقه راننده هانس مارتین شلایر وی را از دفترش برداشت، تا وی را به منزلش برساند. پشت سر او خودروی دومی که در آن سه پلیس گارد محافظ جان مارتین شلایر نشسته بود نیز به راه افتاد. چهار تن از تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ خود را میان راه پنهان کرده بودند. در ساعت ۱۷ و ۲۸ دقیقه زمانی که خودروی شلایر در خیابان فینست [۱] در شهر کلن پیچید و به تروریستهای نزدیک تر شد، یکی از تروریستها با خودرویی راه را به بنز شلایر بست، راننده شلایر توانست ترمز کند، ولی خودرو پشتی که پلیس محافظ در آن نشسته بود، نتوانست به موقع ترمز کند و با خودروی شلایر تصادف کردند و آن را به خودروی تروریستها فشار دادند. تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ بی درنگ آتش به سوی راننده شلایر گشودند و در ۹۰ ثانیه بیش از ۱۲۰ تیر به راننده شلیک کردند و وی را آبکش نمودند. یکی از تروریستها روی موتور هابه خودروی پلیس پرید و از پنجره جلوی ماشین سه پلیس سرنشین را به گلوله بست. در این هنگام تروریستها هانس مارتین شلایر را از خودرو بیرون کشیدند و وی را درون یک مینی بوس فولکس واگن سفید رنگی کشاندند و متواری شدند. مینی بوس وارد پارکینگ زیرزمینی ساختمانی در خیابان وینر وگ شماره ۱ ب [۲] شد. در این پارکینگ زیرزمینی از مینی بوس پیاده شدند و سوار خودروی دیگری گردیدند. آنگاه با این خودرو به سوی منطقه ارف اشتات لیبلا [۳] راندند.
پلیس آلمان غربی آگاه شد که تروریستها در خانهای در لیبلار پنهان شدهاند. تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ در روز ۱۶ سپتامبر، مارتین شلایر را به شهر لاهه در هلند بردند. سه روز پس از آن تروریستها مارتین شلایر را در ویلایی در بروکسل پنهان کردند.
تروریستها پس از ربودن مارتین شلایر رهبر صاحبان صنایع آلمان به دولت آلمان غربی التیماتومی دادند و خواستار آزادی ۱۱ تروریست فراکسیون ارتش سرخ از زندان شدند. تروریستهای درجه یک آلمان در این پهرست سیاه بودند: ۱- آندریاس بادر (Andreas Baader) 2- گودرون انسلین (Gudrun Ensslin) 3- یان کارل رَسپه (Jahn- Karl Raspe) و هشت تروریست دیگر.
هلموت اشمیت صدراعظم آلمان در نشست فوق العاده کابینه ربوده شدن « هانس مارتین شلایر » را از سوی تروریستهای گروه « بادر ماینهوف » را بررسی کرد. در این نشست دولت آلمان بر آن شد که خواستهای تروریستها را نپذیرد. با اعلام تصمیم دولت، تروریستها با جبهه تروریستی آزادیبخش خلق فلسطین [۴] تماس گرفت. این جبهه از سوی وادی حداد و جرج حبش بنیاد نهاده شده بود. به دنبال آدم ربایی تروریستهای بادر ماینهوف و درخواست کمک از جبهه تروریستی آزادیبخش فلسطین، جبهه نیز چهار تروریست برای ربودن هواپیمای لوفت هانزا در تاریخ ۱۳ اکتبر ۱۹۷۷ فرستاد و هواپیما با ۸۶ تن مسافر و خدمه به چنگ تروریستها افتاد. هواپیمای لوفت هانزا از پالما دو مایورکا به سوی فرانکفورت پرواز میکرد که تروریست پس از ربودن هواپیما به لارناکا، هواپیما را به موگادیشو پایتخت سومالی بردند.
در اینجا دوباره تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ به دولت آلمان التیماتوم دیگری دادند که اگر ۱۱ تروریست زندانی آزاد نشوند، نه تنها مارتین شلایر را خواهند کشت بلکه مسافران هواپیمای لوفت هانزا را یکی پس از دیگری به گلوله خواهند بست. این بار دوباره کابینه هلموت اشمیت صدراعظم آلمان درخواست ربایندگان شلایر را رد کرد. به جای آن هلموت اشمیت گروه ضربت تشکیل داد و به موگادیشو گسیل داشت. گروه ضربت سه تن از تروریستهای رباینده هواپیما را کشتند و چهارمی به نام سهیلا آندراویس دستگیر شد.
پس از آنکه تروریستهای فراکسیون ارتش سرخ که در زندان بودند آگاهی یافتند که مسافران هواپیما در مگادیشو آزاد شدهاند، در شب ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ آندریاس بادر و گودرون انسلینگ و یان کارل رَسپه خودکشی کردند. از سوی دیگر ربایندگان مارتین شلایر وی را با شلیک گلوله به قتل رساندند و جسد شلایر را به شهر مرزی مولهاوزن در فرانسه [۵] بردند. سپس تروریستها نامهای به روزنامه چپی لیبراسیون نوشتند که آنان هانس مارتین شلایر را کشتهاند و جسد وی در خیابان شارل پگی [۶] در یک آ - او - دی میباشد. گناه کشتن شلایر به گردن هلموت اشمیت است.