دیدار رسمی سپهبد عبدالرحمان محمد عارف پرزیدنت عراق و بانو از ایران ۲۸-۲۳ اسفند ماه ۱۳۴۵ خورشیدی
| برنامه عمرانی پنجم ۱۳۵۲ - ۱۳۵۶ | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر | سفرهای رسمی محمدرضا شاه پهلوی آریامهر |
دیدار رسمی سپهبد عبدالرحمان محمد عارف پرزیدنت عراق و بانو از ایران ۲۸-۲۳ اسفند ماه ۱۳۴۵ خورشیدی
میهمانی شام رسمی در کاخ گلستان
شامگاه میهمانی شام رسمی از سوی شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی به سرفرازی پرزیدنت عارف و بانو در کاخ گلستان برگزار شد. در این میهمانی امیرعباس هویدا نخست وزیر و بانو، رییس مجلس سنا، رییس مجلس شورای ملی، وزیر دربار شاهنشاهی و هیات دولت، گروهی از پایوران کشوری و لشکری و رییس هیات‌های نمایندگی سیاسی خارجی (سفیران دیگر کشورها در تهران) با بانوانشان از باشندگان این میهمانی بودند.
اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی سخنان خود را چنین آغاز کردند:
حضرت رئیس‌جمهوری،
برای شهبانو و من مایه کمال خوشوقتی است که مقدم آن حضرت و بانو عارف را به کشور خود شادباش بگوییم. شما برای ما تنها میهمان عالیقدری از یک کشور دوست و برادر نیستید، بلکه شخصیت اول سرزمینی هستید که طی قرون متمادی، عمیق‌ترین علایق معنوی و روحی، ما را با آن پیوند داده‌است. مخصوصاً وجود مشاهد متبرکه عالم اسلام در خاک عراق، ضامن یک ارتباط استوار قلبی و فکری بین ملت ما با سرزمین شما است که گسستنی نیست.
از نظر ارتباط تاریخی، رابطه دو سرزمین ما حتی از عصر اسلامی نیز بسیار قدیمی‌تر است. همه می‌دانیم کشوری که امروز تحت رهبری آن حضرت اداره می‌شود در هزاران سال پیش کانون تمدنهای بسیار بزرگ و اصیل عصر باستان بوده و تمدن کنونی جهان از هر حیث بدانها مدیون است و تاریخ گواهی می‌دهد که از همان ادوار کهن مدنیت‌های مختلفی که در سرزمین کنونی ایران پدید آمدند، با تمدنها و فرهنگهای سرزمین شما رابطه بسیار نزدیک داشتند. این رابطه با ظهور آیین مبین اسلام و لوای مدنیت و فرهنگ واحد و عظیم اسلامی به صورتی درآمد که اگر هم گاه‌به‌گاه از نظر سیاسی و جغرافیایی بین دو سرزمین ما جدایی‌هایی وجودداشت، از لحاظ معنوی و مدنی هیچگاه افتراقی میان دو ملت ما نبود.
شهرهایی چون بغداد، بصره، نجف، کربلا، کاظمین و سامره برای مردم ما همانقدر آشنا بوده‌اند و هستند که شهرهای خود ما برای ما آشنا به شمار می‌روند. بسیاری از دانشمندان و متفکرین بزرگ ایران در قرون اسلامی در دارالعلم بزرگ بغداد تحصیل کرده‌اند و تقریباً همه آثار بزرگ علمی و ادبی دوران ماقبل اسلام ایران در قرون اولیه اسلامی در بغداد به زبان عربی ترجمه شده‌اند.
همچنان که گنجینه گرانبهایی از نسخ و کتب خطی نفیس عربی در کتابخانه‌های ایران وجوددارد، ذخایر عظیمی از کتب و آثار خطی فارسی نیز در کتابخانه‌های مختلف بغداد، موصل، بصره، نجف اشرف و بسیاری دیگر از شهرهای عراق نگاهداری می‌شود و بسیاری از اصیل‌ترین نمونه‌های هنر ایرانی را مخصوصاً در بقاع متبرکه عراق می‌توان یافت.
ولی شاید همه این سوابق تاریخی و روابط فرهنگی و هنری فقط بهانه‌ای برای توجیه یک نزدیکی و صمیمیت معنوی دو ملت ما باشد که اصولاً احتیاجی به توجیه ندارد.
حقیقت این است که بین دو کشور و دو ملت ایران و عراق، چه از نظر همسایگی و همجواری، چه از لحاظ هم‌کیشی، چه از نظر اقتصادی و اجتماعی و چه از لحاظ مسایل و شرایط مختلف مادی و معنوی که ما در این منطقه حساس و مهم از جهان با آنها مواجه هستیم، به قدری عوامل و جهات برای تفاهم و همکاری وجوددارد که چنین همکاری و تفاهمی برای هر دوی آنها تقریباً دارای جنبه الزامی است. بدین جهت هر عاملی که باعث نوعی اختلاف بین ما شود، محققاً یک عامل مصنوعی است و بالعکس هر آنچه ما را به هم نزدیک کند، منطبق با واقع‌بینی و مطابق با مصالح عالیه دو کشور ما است.
من از جانب ملت ایران به شما حضرت رئیس‌جمهوری، اطمینان می‌دهم که ما قلباً و از روی کمال صمیمیت، آرزومند سعادت و پیشرفت و رفاه روزافزون ملت عراق هستیم. ما مردم عراق را به چشم برادران گرامیِ هم‌کیش و همسایه‌ای می‌نگریم که هرقدر بیشتر از صلح و ترقی و رفاه برخوردارباشند، ما به حکم برادری از این بابت رضایت و خوشوقتی بیشتری احساس می‌کنیم، زیرا گذشته از تمام روابط معنوی که ما را به یکدیگر پیوسته‌است، به تجربه می‌دانیم که هرقدر در این منطقه حساس از جهان، آرامش و ثبات و تفاهم بیشتری بین همسایگان وجود داشته‌باشد، نتیجه آن موفقیت کامل‌تر همه آنها در کوششهایی خواهدبود که اکنون ما و شما در راه ترقی صنعتی و اقتصادی و پیشرفتهای اجتماعی و فرهنگی آغازکرده‌ایم.
من سفر شما را، حضرت رئیس‌جمهوری، از این لحاظ به فال نیک می‌گیرم، و با اطمینان کامل به اینکه آن حضرت و همراهانشان نیز با همین روح دوستی و با اعتقاد راسخ به ضرورت و الزام همکاری و تفاهمی که حاصل آن قطعاً برای هر دو کشور ما ثمربخش خواهدبود، به دیدار ما آمده‌اند.سلامتی و سعادت حضرت رئیس‌جمهوری و بانو عارف و ترقی و رفاه روزافزون ملت برادر و هم‌کیش و همسایه عراق را آرزودارم.
در پاسخ سخنان شاهنشاه آریامهر، پرزیدنت عارف چنین گفت: [۱]
اعلیحضرتا
السلام و علیکم و رحمت الله و برکاته. خوشوقتم که سپاسگزاری فوق العاده خود را در باره پذیرایی و احساسات صادقانه و مهری که خودم و همسرم نسبت به خودمان و ملت عراق مشاهده کردیم، حضور اعلیحضرت و علیاحضرت شهبانوی ایران و به دولت و ملت عزیر ایران ابراز دارم.
این دیدار احساس ژرف فراموش نکردنی در ما بوجود آورده است. این فرصت فرخنده‌ای است که دیدار برادرانه ما را فراهم آورد، تا ژرفای روابط و پیوند استواری که دو ملت ما را به هم پیوند می‌دهد و امیدوارم برای همیشه دوام پیدا کند، برای مردم دو کشور ما موکد گردد. ثبات اوضاع عراق پشتیبان و نیرویی برای ایران و ثبات اوضاع ایران پشتیبان و نیرویی برای عراق به شمار می‌رود، هر دو خواهان صلح جهانی هستیم و به اصول ملل متحد معتقدیم و احساس می‌کنیم که هر گونه نزدیکی میان ما به سود ملت‌های ما می‌باشد. همکاری میان ما پیشرفت صنعت و بازرگانی و تبادل منافع و مبادله اطلاعات را در زمینه‌های گوناگون دانش و نیز تقویت احساسات برادرانه را میان مردم دو کشور و در محیط دوستانه‌ای فراهم خواهد نمود و آن روابط فرهنگی و اقتصادی و مذهبی و هم جواری که میان ما وجود دارد، ضامن تامین این همکاری خواهد بود.
یکی از هدف‌های ما تبادل فکری میان دولت‌های این منطقه و حسن تفاهم میان آنان می‌باشد و هر گونه نزدیکی و تفاهم و گذشت میان دولت‌های عربی و دولت‌های همسایه از شرایط سختی که در این منطقه حساس با آن روبرو هستیم، خواهد کاست و آن را در موقعیتی قرار خواهد داد که خواهد توانست در حفظ صلح جهانی مشارکت نماید.