قانون واگذاری زمین به تحصیلکردههای کشاورزی
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری نوزدهم | تصمیم‌های مجلس | برنامه عمرانی دوم |
| نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری نوزدهم |
قانون واگذاری زمین به تحصیلکردههای کشاورزی - مصوب ۲ دی ۱۳۳۸ مجلس شورای ملی و ۲۲ دی ۱۳۳۸ مجلس سنا
ماده ۱ - به وزارت کشاورزی اجازه داده می‌شود به هر یک از تحصیلکردههای کشاورزی که حاضر شوند در محل مورد زراعت سکونت نموده وامور کشاورزی یا دامپروری را بر عهده گیرند به میزان لازم راضی خالصه دولتی در اختیار آنها بگذارد و بانک کشاورزی از محل اعتبار قانون اصلاح‌قانون پشتوانه اسکناس نیز وام در مقابل سند رسمی ذمه‌ای برای زراعت طبق آیین‌نامه مربوطه با پیشنهاد وزارت کشاورزی به آنها بپردازد.
تبصره ۱ - مراد از تحصیلکردههای کشاورزی منظور در این ماده عبارت است از:
الف - مهندسین کشاورزی و دکترهای دامپزشکی و یا به طور کلی اشخاصی که در یکی از رشته‌های کشاورزی دارای درجه لیسانس یا بالاتر ازلیسانس باشند.
ب - دیپلمه‌های کشاورزی و دیپلمه‌های دامپزشکی یعنی کسانی که از یکی از دبیرستانها یا دانشسراهای کشاورزی و دامپزشکی فارغ‌التحصیل‌شده و تعهدی برای انجام خدمت دولتی نداشته باشند یا تعهدات خود را انجام داده باشند.
ج - به وسیله آزمایش و رسیدگی به پیشینه تحصیلکردههای کشاورزی و دامپزشکی صلاحیت و توانایی آنان به اشتغال به امور مذکور باید محرزشود.
تبصره ۲ - منظور از اراضی خالصه مذکور در ماده ۱ اعم است از اراضی قراء خالصه دولتی که فعلاً موجود می‌باشد و یا از زمینهای بایری که در اثرعملیات عمرانی و سدبندی و غیره از طرف دولت دائر و برای زراعت آماده خواهد شد و یا اراضی یا قرایی که از طرف دولت در اختیار وزارت‌کشاورزی گذارده می‌شود با رعایت قانون فروش خالصجات.
ماده ۲ - میزان زمین و آب که به هر یک از دو نقطه مندرج در تبصره ۱ می‌توان داد برای طبقه (الف) از پنج برابر و برای طبقه (ب) از سه برابر سهم‌مقرر در ماده ۳ قانون تقسیم و فروش خالصجات برای هر نوع زارع در آن محل بیشتر نخواهد بود.
تبصره - جوانان و دهقانان هر قریه که لااقل یک سال در یکی از آموزشگاههای رسمی کشاورزی که با تصویب وزارت فرهنگ دائر خواهد شدتحصیل کشاورزی کرده و سن آنها لااقل بیست سال تمام باشد در مورد استفاده از مزایای فروش خالصجات نسبت به سایر سکنه ده حق تقدم خواهندداشت.
ماده ۳ - وزارت کشاورزی مجاز است آن عده از دکترهای دامپزشکی و مهندسین و دیپلمه‌های کشاورزی و دیپلمه‌های دامپزشکی کارمند دولت راکه ده سال متوالی سابقه خدمت داشته و تعهد نمایند که طبق مقررات این قانون در ده سکونت نموده و به کار زراعت اشتغال ورزند با استرداد وجوهی‌که به صندوق بازنشستگی پرداخته از خدمت دولت معاف نموده و از مزایای این قانون بهره‌مند نماید.
ماده ۴ - وزارت کشاورزی مجاز است به تحصیل کرده‌های دامپزشکی اعم از دکتر دامپزشک یا دیپلمه دامپزشکی که تعهد کند در مراکز دامداری‌کشور درمانگاه دایر نمایند و لااقل تا ده سال در آن محل ساکن بمانند تا چهار سال طبق آیین‌نامه مخصوص به آنها مساعدت مالی بنماید.
ماده ۵ - کلیه اشخاصی که طبق این قانون به آنها زمین واگذار می‌گردد باید شخصاً تصدی در امر زراعت آن نمایند والا دولت اراضی مزبور را مستردخواهد داشت.
همچنین کلیه اشخاص تا ده سال حق انتقال و بهره‌برداری از آن را به هر عنوان به غیر نخواهند داشت و پس از ده سال چنانچه تعهد خود را صحیح‌انجام داده باشند سند انتقال آن اراضی به عنوان مالک به آنها داده خواهد شد.
ماده ۶ - آیین‌نامه‌های مربوط به این قانون توسط وزارت کشاورزی تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
ماده ۷ - وزارت کشاورزی مأمور اجرای این قانون است.
قانون فوق که مشتمل بر هفت ماده و سه تبصره است در جلسه پنجشنبه دوم دی ماه یک هزار و سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی‌رسید.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸٫۱۰٫۲۲ به تصویب مجلس سنا رسیده است