دیوان فخر شیرازی/نــو عروس جهــان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
کوری چشم عدو | نـــو عـــروس جهـــان از فخر شیرازی |
گوهر حکمت |
دیوان فخر شیرازی |
اگــــر چـــه کعبـــۀ حقیقت مقـــام صفــــاست | ولی بکــــوی تو ماننـــدش ار کننــــد جفاست | |
ستـــم بود کـــه نماینـــد از حــــرم بیــــرون | کبوتــــری که گهش جـــای مــروه و صفاست | |
بجــان دوســـت که از آن جنــــاب دل نبــرم | اگـــر که جسمم اینجاست لیک جان من آنجاست | |
بگـــو به شیــــخ به این رند مست خرده مگیر | تو خود به ساحل و بیچاره غرقه در دریاست | |
نهــــاده مهــــر تــو مهـــر خموشـــــیم بـر لب | وگــر نه بر ســر شـــوریده ام بسی غوغاست | |
چه پـــرده بود نـــدانم که سـاخت مطرب دوش | که تا هنـوزم از آن پرده گوش پر ز نواست | |
بـــه غیـــر آب خـــرابــــات بــــاز ننشــــــاند | به جــان پیــر مغــان آتشـی که در دل ماست | |
فغـان که از سر و سودای آن کس آگه نیست | که هر چه درد به دل میکند همان سود است | |
چـــو عکــس و آئینـه هرگز نتافتم ز تو روی | روم ز کـــــوی تــو روی مــن بســوی قفاست | |
ز نـــو عـــروس جهـــان کــام دل کسـی جوید | که خلـــوت دلــــش خــــالی از خیـــال شماست | |
ز وصل شاهد گیتی طمع ببر ای فخر | کـه طـلاق داده هـای آبـاء حــرام بــر ابناست |
***