دیوان بیدل شیرازی/ گل گلزار
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مشک خشک | گل گلزار از بیدل شیرازی |
زال فلک |
دیوان بیدل شیرازی |
زان پس شبیه ختم رسل اشرف عباد | برداشت دل ز جان و به پای پدر فتاد | |
گفتش پدر به گریه که ای یادگار جد | بنیاد صبر پردگیان را مده به باد | |
گویند از تو چون ز علی گفتگو کنند | بینند در تو چون ز نبی آورند یاد | |
جان غمین شان ز وصال تو خرم است | قلب حزین شان ز وصال تو هست شاد | |
پس با هزار لابه و زاری و خون دل | فرزند شاه تشنه لب از روی اعتقاد | |
بگرفت اذن و داد تسلی به اهل بیت | بر بست تیغ و بازوی مردانگی گشاد | |
آورد حمله بر صف روباه سیرتان | گفتی مگر که شیر خدا میکند جهاد | |
وز سوز تشنگی گل گلزار شاه دین | از تازگی چو روی پژمردگی نهاد | |
از زین گرفت با تن صد چاک جا به خاک | وز خون حلق خود به لب تشنه آب داد | |
از پا فتاد نوگل بستان کربلا | در خاک و خون به عرصۀ میدان کربلا |
***