دیوان بیدل شیرازی/ سروهای گلشن

روباه بازی فلک

سروهای گلشن از بیدل شیرازی

صبح امید

دیوان بیدل شیرازی

ای چرخ سفله این همه جور و جفا چرا		خصمی به اهل بیت حبیب خدا چرا
آتش زدی ز ظلم در خانۀ علی		آن در که بود بوسه گه انبیا چرا
شرم از نبی نکردی و از کینه سوختی		وانگه زدی به پهلوی خیرالنسا چرا
روبه صفت ز کید و حیل بافتی رسن		انداختی به گردن شیر خدا چرا
بر فرق بوتراب زدی تیغ آبدار		بر طشت ریختی جگر مجتبا چرا
با اهل بیت شاه جگر تشنه را ز کین		آوردی از مدینه سوی کربلا چرا
بس سروهای گلشن دین را یکان یکان		از تیشۀ ستیزه فکندی ز پا چرا
کُشی حسین و عترت او میبری اسیر		از کربلا به کوفه ز راه جفا چرا
ای چرخ خانه ات چو دل ما خراب باد		تاریک تر ز شام غمت آفتاب باد

***