دیوان بیدل شیرازی/یک خانۀ تنگ و هفت لشکر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
شرارۀ آه | یک خانۀ تنگ و هفت لشکر از بیدل شیرازی |
خیزد سنبل از آذر |
دیوان بیدل شیرازی |
دل عشق بتان گرفت از سر | از دل بنــالیــــــم یا ز دلبــــر | |
ای ماه منیــر مهر گستـــــر | مویت چون دود و رویت آذر | |
آذر کس دیده روح بخشـــای | یا دود شنیــــــــده روح پـرور | |
روی تو اگر نه ساحر از چیست | بر آذر او بنفشـــــــــۀ تــــر | |
زلف تو اگر نه چشم بند است | خور کرده نهان چرا به چادر | |
یک دیده و صـــد هزار پیکــــان | یک سینه و صد هزار خنجر | |
این جان فکار عشق جانسوز | این مشت گیاه و کوه آذر | |
یک قطرۀ خون و لجۀ غم | یک خانۀ تنگ و هفت لشکر | |
یک خاطر و صد هزار سودا | یک سینه و صد هزار اخگر | |
از صبر اگر چه جوشنم لیک | پیکان غمــــش بود زره در | |
یک مالک و هر چه هست مملوک | یک خواجه و هر که هست چاکر | |
یک دلبر و کشوریست بیدل | یک خسرو و عالمیست لشکر | |
من بندۀ ناتوان مسکین | او مولی و دادخواه و داور | |
گر دل طلبد ز جان دهم دل | ور جان خواهد به کف نهم سر |
***