دیوان بیدل شیرازی/وصل رخ
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
اهل ریا | وصل رخ از بیدل شیرازی |
حالت هشیاران |
دیوان بیدل شیرازی |
گر دست دهد از بخت وصل رخ جانانم | این جان که به کف دارم در پای تو افشانم | |
از دست نگارینش وز آن لب شیرینش | جامی دو سه بر گیرم بوسی دو سه بستانم | |
ساقی قدحی در ده زان آب نشاط انگیز | تا بو که زنم آبی بر آتش سوزانم | |
زلف تو چو چوگانست دل در خم او چون گوی | مجروح دلی باشد از زخمه ی چوگانم | |
هیچ افتدت از یاری کائی به برم باری | وین دود که از دل خاست بنشینی و بنشانم | |
بر خیزی و بر خیزم در دامنت آویزم | بگشائی و بگشایم بفشانی و بفشانم | |
تو تکمه ی لعل از بر من عقده ی غم از دل | تو تنگ شکر از لب من گل به شبستانم | |
گر رشته تو بگسستی من مهر نه ببریدم | ور عهد تو بشکستی من بر سر پیمانم | |
از لطف گرم خوانی وز قهر گرم رانی | چون بنده ی خود دانی سر بر خط فرمانم | |
با من تو اگر سازی از غم اگرم سوزی | چون رو به تو آوردم روی از تو نگردانم | |
گر تیر زند دلبر از سینه سپر سازم | باشد که گشاید دل زان غنچه ی پیکانم | |
سودای سر زلفش هوش از سر بیدل برد | جمعیت خاطر نیست زان زلف پریشانم |
***