دیوان بیدل شیرازی/نیرزد دل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
شمع فروزان | نیرزد دل از بیدل شیرازی |
آئینـــه |
دیوان بیدل شیرازی |
گر چه سرم به رهگذرش خاک توده شد | شادم از اینکه در قدم دوست سوده شد | |
شــــد روزنی ز نو پی دیـــدار روی او | بر سینه ناوکی که ز حسنش گشوده شد | |
سر زد خط از عذار تو ای مهر مدعی | هـــر چنـد کاست میل دل ما فزوده شد | |
اندر شکنــــج زلف تو آســـــود دل بلــی | در آشیان چو مرغ شب اول غنوده شد | |
گفتم سرم ز خرمن حسن تو خوشه ای | گفتـــا نیامدی تو و حاصــل دروده شد | |
دیــدم جفــــا و جـــــور به پاداش دوستی | این بود رســـم دلبــــرم که آزمـــوده شد | |
دوشـــم بجام بود میئی روحبخش والاسف | آب حیــــات بی توام المــاس سوده شد | |
دیدم بچشم خویش عیان بر رخ تو من | حسنی که از نکــــویی یوسف شنیده شد | |
تا هـــــوش بود بر سر بیدل نیرزد دل | وقتـــی دلـــم ربود که هوشـم ربوده شد |
***