دیوان بیدل شیرازی/نغمۀ چنگ

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
معجز عیسی مریم نغمۀ چنگ
از بیدل شیرازی
پای عزت
دیوان بیدل شیرازی


تنگ شد بر دلم جهان فراخ چه کند تنگ دل سراچه و کاخ
بی توام دوزخست باغ بهشت بی توام خار گل بود بر شاخ
نالۀ نای و نغمل مطرب مویۀ ماتم آیدم به صماخ
نغمۀ چنگ و بانک های و هوی نالۀ رود رود و آخا آخ
خود پرویزن است سینۀ من بسکه از تیر غم شده سوراخ
تا بر دوست محترم باشی جامۀ جان بشو ازین اوساخ
نسخۀ شعر من که اعجاز است هفت کشور کنند استنساخ
من نه خود این صراط می پویم میرود خامه ام چنین گستاخ
چند بیدل ره سخن پوئی اشرت را رسید وقت مناخ

***