دیوان بیدل شیرازی/مطرب مجلس

پرتو خورشید

مطرب مجلس از بیدل شیرازی

ملك جهان

دیوان بیدل شیرازی

سرود مطرب مجلس حديث حسن تو دوشم		كه آمدیي تو و يكباره رفت طاقت و هوشم
چو نيست طاقت آنم كه با فراق تو بسازم		چرا چو چنگ ننالم چرا چو نی نخروشم
خيال نرگس مستت مگر به خواب من آمد		كه ميكشند ز مستی دوش دوش بدوشم
ز غصه كوه غمم بر دلست و باز صبورم		چو لاله خون دلم بر لبست و باز خموشم
نديده حسن و جمال ترا چنانكه تو هستی		حديث يوسف مصری فسانه بود به گوشم
خم شراب ز گرمی می بجوش در آيد		مرا كه آتش عشقم به دل چگونه نجوشم
بدست جام شرابم به ياد آن لب نوشين		به حيرتم كه بريزم به خاك يا كه بنوشم
گذشته كار من از بند در جنون محبت		بگــــو تسبيــــح اگر بنــد عاقلان نپوشم
دمی غلامی او را به خواجگی دو عالم		به كيش عشق مسلمان نيم اگر بفروشم
چو حلقه بر در سر ز روی صدق نهادم		مرا بس اينكه مر او را غلام حلقه بگوشم
تمام شب به اميد صباح وصل نخفتم		مگر نويد وصال تو داده بود سروشم
وصال دوست ميسر اگر چه نيست بكوشش		نه شرط عشق بود ليك بیدل آنكه نكوشم

***