دیوان بیدل شیرازی/سیلاب سرشك
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
هزار تلخ | سيــلاب سرشك از بیدل شیرازی |
ملك سلیمان |
دیوان بیدل شیرازی |
گوينـــــد ز تن رود روانم | تن رفت و بجا بماند جانم | |
يعنی كه فتادم از درش دور | جان در بر اوست همچنانم | |
گفتم كه دل از تو باز گيرم | امــا چه كنــــم نمی توانم | |
هنگام وداع جسم و جانست | ممنــــوع مـــدار از فغانم | |
شهـــری بكند ز جای آخر | سيــلاب سرشك ديدگانم | |
پيداست كه عالمی بسوزد | اين شعله كه هست در نهانم | |
جز عشق تو در جهان ندانم | جــــز نام تو برزبــان نرانم | |
از درگه خويشم از چه رانی | آخــر نه ســــگی ز آستانم | |
از خاك درت جدا نگردم | تا خــــاك نگردد استخوانم | |
بر بیدل ناتوان ببخشــــای | مشكن كه شكست خود جهانم |
***