دیوان بیدل شیرازی/دولت قارون
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
غم دوست | دولت قارون از بیدل شیرازی |
هجر |
دیوان بیدل شیرازی |
سرو بستان نه چو آن قامت موزون باشد | یا گل باغ چو آن عارض گلگون باشد | |
هر که را دیده بر آن طلعت رخشنده فتاد | بخت فرخنده بود طالع میمون باشد | |
یک ره آن جزع فسون ساز هر آن دیده که دید | تو مپندار که خوابش به صد افسون باشد | |
دولت وصل تو آن را که میسر نشود | هست بی دولت اگر دولت قارون باشد | |
من سودا زده تنها نه دل از کف دادم | دل نباشد که نه بر زلف تو مفتون باشد | |
دل مخوانش که گرفتار غم عشق تو نیست | یا غم عشق تواش باشد و محزون باشد | |
نتوان آدمیش خواند ز نوع دگر است | هر که بیند رخ لیلی و نه مجنون باشد | |
توئی آن مهر که هر کس رخ چون ماه تو دید | ره عشقت سپرد گر همه گردون باشد | |
طلعت یوسف و رخسار تو ای یار عزیز | گر بسنجند به هم حسن تو افزون باشد | |
دل بیدل ز غمش خون شد و یک بار نگفت | از سر مهر که احوال دلت چون باشد |
***