دیوان بیدل شیرازی/دولت قارون

غم دوست

دولت قارون از بیدل شیرازی

هجر

دیوان بیدل شیرازی

سرو بستان نه چو آن قامت موزون باشد		یا گل باغ چو آن عارض گلگون باشد
هر که را دیده بر آن طلعت رخشنده فتاد		بخت فرخنده بود طالع میمون باشد
یک ره آن جزع فسون ساز هر آن دیده که دید		تو مپندار که خوابش به صد افسون باشد
دولت وصل تو آن را که میسر نشود		هست بی دولت اگر دولت قارون باشد
من سودا زده تنها نه دل از کف دادم		دل نباشد که نه بر زلف تو مفتون باشد
دل مخوانش که گرفتار غم عشق تو نیست		یا غم عشق تواش باشد و محزون باشد
نتوان آدمیش خواند ز نوع دگر است		هر که بیند رخ لیلی و نه مجنون باشد
توئی آن مهر که هر کس رخ چون ماه تو دید		ره عشقت سپرد گر همه گردون باشد
طلعت یوسف و رخسار تو ای یار عزیز		گر بسنجند به هم حسن تو افزون باشد
دل بیدل ز غمش خون شد و یک بار نگفت		از سر مهر که احوال دلت چون باشد

***