دیوان بیدل شیرازی/دام نیکوان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
دکّۀ قنادی | دام نیکوان از بیدل شیرازی |
دیدۀ خفاش |
دیوان بیدل شیرازی |
به خون عاشقان خوبان دلیرند | که در روز قیامتشان نگیرند | |
به جرم دوستی گر بایدم کشت | بکش تا دشمنان از غم بمیرند | |
مگوئیدم چرا دل دادی از دست | که از شهدینه طفلان ناگزیرند | |
چه جان شو پاک اگر همراز مائی | که اهل دل همه صافی ضمیرند | |
دو عالم ناید اندر چشمشان هیچ | ولی در چشم کوته بین حقیرند | |
به شهرستان معنی پادشاهند | به صورت گر چه مسکین و فقیرند | |
ز دام نیکوان مشکل توان جست | که قومی سست عهد و سخت گیرند | |
نه تنها پای بست اوست بیدل | که خلقی از کمندش دستگیرند |
***