بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در آیین گشایش سومین کنفرانس ارزشیابی انقلاب آموزشی کشور ۲۵ تیر ماه ۱۳۴۹
| سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بر پایه تاریخ | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | کنفرانس آموزشی رامسر |
بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در آیین گشایش سومین کنفرانس ارزشیابی انقلاب آموزشی کشور ۲۵ تیر ماه ۱۳۴۹
بار دیگر فرصتی به دست آمده‌است تا ضمن رسیدگی چگونگی اجرای اصول انقلاب آموزشی کشور، ملاحظه کنیم که در فاصله بین دومین و سومین کنفرانس چه نتایجی به دست آمده‌است و بعد از بررسی و تبادل نظر، هرگاه اقدامات دیگری نیز برای تحقق کامل هدف‌های انقلاب آموزشی لازم شود، انجام بدهیم. به هر صورت هیچ وقت از هدف اولیه که پیش‌بینی مسائل و جلو بودن از وقایع و پیش‌بینی احتیاجات مختلف مطابق برنامه‌های آبادانی و پیش‌بینی ترقی فکری و روحی و روانی مردم این مملکت باشد نباید دور بیفتیم، زیرا اگر قبل از وقوع حوادث پیش‌بینی لازم شده‌باشد، نه فقط حوادث اتفاق نمی‌افتد، بلکه در مورد دیگر نیز تأثیر خود را خواهدکرد. دیدیم در ممالک و جوامعی که با حوادث راه می‌روند، حوادث آنها را وادار به گرفتن تصمیم می‌کند. این تصمیم‌ها معمولاً و گاهی بی‌فایده است. تصمیماتی است که تحت تأثیر احساسات یا ترس گرفته شده‌است و در هر صورت این گونه تصمیمات، نه تنها آن جامعه و آن مملکت را به هدف نزدیک نمی‌کند، بلکه فرسنگ‌ها نیز از منافع جامعه و منابع ملی دور می‌سازد. امروز می‌بینیم که جوانان کشورهای به اصطلاح مترقی، وارد چنان فعالیت‌هایی هستند که اگر حقیقتاً مدتی این وضع ادامه یابد این ممالک مترقی، به کشورهای در حال سقوط و کشورهای درجه دوم و سوم تبدیل خواهندشد. برای اینکه کادر تحصیلکرده و تکنیسین یا کادری که باید مشغول تحقیق و آزمایش باشد از بین می‌رود و به قول بعضی‌ها شاید دو مرتبه مجامع مجبور به برگشتن به غارها بشوند. خوشبختانه هیچ یک از شرایطی که این وضع را در آن مجامع و یا ممالک به وجود آورده‌است در مملکت ما وجود ندارد. انقلاب آموزشی ما مکمل مواد دیگر انقلاب همه جانبه ایران است. جوان‌های ما به جای اینکه دچار این گونه آلودگی‌ها بشوند به خدمت مقدس سپاهی‌گری سرگرمند. این پسران و دختران که امروز وارد خدمت سپاه‌های انقلاب شده‌اند، بدون مبالغه نه برای اینکه یکی از کارهای ما در ایران است، حقیقتاً باعث افتخار خود و کشورشان در جهان هستند. کار اصیل پسران و دختران ایرانی در سپاه‌های مختلف نه فقط در این مملکت تا چند سال دیگر دگرگونی کاملی ایجاد خواهد کرد، بلکه مطمئن هستم که سازمان ملل متحد نیز پیشنهاد ایران را که در سو کمیسیون‌های آن پذیرفته شده‌است، به نحوی به مرحله عمل درخواهد آورد، و ممالک بسیاری از این ابتکار ما استقبال و استفاده خواهندکرد. این وضع وظایف دستگاه‌های آموزشی ما را چه در وزارت آموزش و پرورش و چه در سطح عالی‌تر دانشگاهی خطیرتر می‌کند، تا زنان و مردانی که از دانشگاه‌ها و مدارس عالی بیرون می‌آیند هدف‌ها و وظایف ملی خود را بهتر بدانند و احیاناً وظیفه بشری و بین‌المللی خودشان را به خوبی انجام بدهند. برای انجام این وظیفه روحیه عالی موجود است، زیرا به خوبی می‌بینم که در داخل مملکت چکار می‌کنند. البته در حال حاضر اطلاعات جوانان ما در امور عادی کافی است. ولی برای اینکه ما هم بتوانیم به دنیا افراد برجسته‌تری تحویل بدهیم، آموزش ما باید ارزش جهانی داشته باشد. سپاه‌های ما یا داوطلبان بین‌المللی ما باید افرادی باشند که بتوانند صاحب نام شوند و نقشه و طرحی که می‌دهند با کمال اطمینان از طرف همه قبول بشود. باز تکرار می‌کنم که سال‌ها قبل از اینکه احتیاجات مادی و معنوی و آموزشی نسل امروز عنوان شود، ما این احتیاجات را تأمین می‌کنیم. در ضمن مطالبی که مربوط به آموزش نیست و موضوعاتی که حتی عنوان کردنش برای مملکت و برای جامعه مضر است دیگر در این کشور نه خریدار خواهد داشت و نه شنونده‌ای. بالطبع دولت و دستگاه‌های آموزشی با همان قدرتی که اصلاحات را انجام می‌دهند جلوی کارهایی را که به زیان جامعه و نسل‌های آینده است خواهند گرفت. مثلی است معروف که می‌گویند انسان یک موضوع را نباید چند بار تجربه کند، و شما در این مدارس تجربه کردید که چه دستگاه‌هایی هر بار که برایشان ممکن باشد سعی خواهندکرد که به نحوی نظم و ترتیب را مختل کنند.
باید به من گزارش بدهید که در یک سال اخیر چه کارهایی انجام شده‌است و بعد گزارش دستگاهی را که قرار بود کار دانشگاه‌های ما را ارزشیابی بکند بررسی خواهیم کرد، ولی باید دید ارزشیابی روی چه معیاری؟ چون دانشگاه‌ها که همه یکسان نیستند و استاندارد همه یکسان نیست تا ما این را با آن مقایسه بکنیم. باید کار هر دانشگاهی را با توجه به محیط خودش و وسایل و امکانات موجودش ارزشیابی کرد و دید که تحت آن شرایط، چه نتیجه‌ای از زحمات دستگاه گرداننده آن مؤسسه گرفته شده‌است. پس از این دو موضوع به سیاست یک ساله بعدی رسیدگی خواهیم کرد و روشن خواهیم ساخت که احتیاجات دانشگاه‌های ما چیست. باب این صحبت همیشه باز است منتهی تأمین این احتیاجات منوط به اعتباراتی می‌شود که باید برای آن پیدا کرد.
البته باید سعی بکنیم به هر نحو که می‌شود در این کار سرمایه‌گذاری بکنیم. برای اینکه این سرمایه‌گذاری اگر نفع آنی نداشته باشد نفع آتی و نفع معنویش غیر قابل مقایسه با هر نوع سرمایه‌گذاری دیگر است و راندمانش از هر سرمایه‌گذاری دیگر بیشتر و بالاتر است. اکنون این بررسی‌ها را شروع می‌کنیم و اگر لازم باشد جلسات متعدد برای این کار تشکیل می‌دهیم.