دیوان بیدل شیرازی/هنگام وداع
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آوازهٔ حسن | هنگام وداع از بیدل شیرازی |
چشم زخم |
دیوان بیدل شیرازی |
این روی نکوی دلستانست | یا باغ بهشت جاودانست | |
وین قامت دلپذیر دلدار | یا سرو سهی به بوستانست | |
خوش میرود او ز خنس عشاق | صد قافله در پی اش روانست | |
روز من ناتوان سر آمد | هنگام وداعجسم و جانست | |
این فتنه از آن دو چشم جادوست | یا فتنۀ آخرالزّمانست | |
راز دل عاشقان بگوید | حسنت که به عالمی عیانست | |
گفتی سخنی و گشت معلوم | کین غنچه نه حقّۀ دهانست | |
بستی کمری و شد معیّن | بر خلق که این نه مو میانست | |
از لعل لب تو گفت حرفی | بیدل که ز لب شکر فشانست |
***