دیوان بیدل شیرازی/حالت هشیاران
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
وصل رخ | حالت هشیاران از بیدل شیرازی |
تند باد قضا |
دیوان بیدل شیرازی |
عشق است ادیب من من طفل سبق خوانم | جز دوست نمیدانم جز دوست نمی خوانم | |
از حالت هشیاران هشیار خبر دارد | مستم نه چنان از عشق کز خویش خبر دانم | |
کوهی بکند از بن سیلاب غم عشقش | وان خشک گیاهم من کاندر ره طوفانم | |
تا روی ترا دیدم چشم از همه پوشیدم | با عشق تو یکسانست هم کفر و هم ایمانم | |
گر تیغ کشد دلدار گردن بکشم چون شمع | باشد سر تسلیمم چون بندهٔ سلطانم | |
دل تا به رخت بستم از هستی خود رستم | تصویر تو تا دیدم چون صورت بی جانم | |
ور نی چو گرفت آتش سوزد تر و خشکش را | از سوز درون افتاد آتش به نیستانم | |
گفتم که نهان سازم راز دل خود از خلق | از اشک روان پیداست آن آتش پنهانم | |
دوران به هلاک من سر پنجه ز کین بگشاد | از لطف بگیرد دست گر خسرو دورانم | |
از یار و دیار آخر آزرده شدم بیدل | زندان سکندر گشت چون ملک سلیمانم |
***