پروین اعتصامی (مثنویات و تمثیلات و مقطعات)/ای گربه، ترا چه شد که ناگاه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | پروین اعتصامی (مثنویات و تمثیلات و مقطعات) (ای گربه، ترا چه شد که ناگاه) از پروین اعتصامی |
' |
ای گربه، ترا چه شد که ناگاه | رفتی و نیامدی دگر بار | |
بس روز گذشت و هفته و ماه | معلوم نشد که چون شد این کار | |
جای تو شبانگه و سحرگاه | در دامن من تهیست بسیار | |
در راه تو کند آسمان چاه | کار تو زمانه کرد دشوار | |
پیدا نه بخانهای نه بر بام | ای گمشدهی عزیز، دانی | |
کز یاد نمیشوی فراموش | برد آنکه ترا بمیهمانی | |
دستیت کشید بر سر و گوش | بنواخت تو را بمهربانی | |
بنشاند تو را دمی در آغوش | میگویمت این سخن نهانی | |
در خانهی ما ز آفت موش | نه پخته بجای ماند و نه خام | |
آن پنجهی تیز در شب تار | کردست گهی شکار ماهی | |
گشته است بحیلهای گرفتار | در چنگ تو مرغ صبحگاهی | |
افتد گذرت بسوی انبار | بانو دهدت هر آنچه خواهی | |
در دیگ طمع، سرت دگر بار | آلود بروغن و سیاهی | |
چونی به زمان خواب و آرام | آنروز تو داشتی سه فرزند | |
از خندهی صبحگاه خوشتر | خفتند نژند روزکی چند | |
در دامن گربههای دیگر | فرزند ز مادرست خرسند | |
بیگانه کجا و مهر مادر | چون عهد شد و شکست پیوند | |
گشتند بسان دوک لاغر | مردند و برون شدند زین دام | |
از بازی خویش یاد داری | بر بام، شبی که بود مهتاب | |
گشتی چو ز دست من فراری | افتاد و شکست کوزهی آب | |
ژولید، چو آب گشت جاری | آن موی به از سمور و سنجاب | |
زان آشتی و ستیزه کاری | ماندی تو ز شبروی، من از خواب | |
با آن همه توسنی شدی رام | آنجا که طبیب شد بداندیش | |
افزوده شود به دردمندی | این مار همیشه میزند نیش | |
زنهار به زخم کس نخندی | هشدار، بسیست در پس و پیش | |
بیغوله و پستی و بلندی | با حمله قضا نرانی از خویش | |
با حیله ره فلک نبندی | یغما گر زندگی است ایام |