وحشی بافقی (غزلیات)/کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید

'

وحشی بافقی (غزلیات) (کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید) از وحشی بافقی

'

کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید		اگر در بزم او بیند مرا، بر حال من گرید
به بزم عیش بی دردان به جانم ، کو غم آبادی		که سوزد یک طرف مجنون و یک سو کوهکن گرید
چه می‌پرسی حدیث درد پروردی که احوالش		کسی هرگز نفهمد بسکه هنگام سخن گرید
نشینم من هم از اندوه و، دور از کوی او گریم		غریب و دردمندی هر کجا دور از وطن گرید
برو ای پند گو بگذار وحشی را که این مسکین		دمی بنشیند و بر روزگار خویشتن گرید