وحشی بافقی (غزلیات)/هر خون که تو دادی چو می ناب کشیدیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | وحشی بافقی (غزلیات) (هر خون که تو دادی چو می ناب کشیدیم) از وحشی بافقی |
' |
هر خون که تو دادی چو می ناب کشیدیم | زهر تو به سد رغبت جلاب کشیدیم | |
این باب محبت همه اشکال دقیقست | ما زحمت بسیار در این باب کشیدیم | |
دوش از طرف بام کسی پرتو مه تافت | از ظلمت شب رخت به مهتاب کشیدیم | |
گر آهن بگداخته در بوتهی ما ریخت | گشتیم سراپا لب و چون آب کشیدیم | |
هر چند خسک بود از او در ته پهلو | در بستر از او محنت سنجاب کشیدیم | |
ای دیده به خوابی تو که با اینهمه تشویش | از غفلت این بخت گران خواب کشیدیم | |
وحشی نپسندند به پیمانهی دشمن | آن زهر که ما از کف احباب کشیدیم |