وحشی بافقی (غزلیات)/عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته‌اند

'

وحشی بافقی (غزلیات) (عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته‌اند) از وحشی بافقی

'

عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته‌اند		عاشقی را مایه‌ی بی اعتباری گفته‌اند
کوه محنت بر دلم نه منتت بر جان من		عاشقی را رکن اعظم بردباری گفته‌اند
پای تا سر بیم و امیدم که طور عشق را		غایت نومیدی و امیدواری گفته‌اند
پیش من هست احتراز از چشم و دل از غیر دوست		آنچه اهل تقویش پرهیزکاری گفته‌اند
راست شد دل با رضای یار و ، رست از هجر و وصل		آری آری راستی و رستگاری گفته‌اند
من مرید عشق گر ارشاد آن شد حاصلم		آن صفت کش نام موت اختیاری گفته‌اند
زیستن فرعست وحشی ، اصل پاس دوستیست		جان و سر سهلست اول حفظ یاری گفته‌اند