وحشی بافقی (غزلیات)/شده‌ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز

'

وحشی بافقی (غزلیات) (شده‌ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز) از وحشی بافقی

'

شده‌ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز		مگسی ز انگبینش نگرفته کام هرگز
ز فروغ آفتابی شب خویش روز خواهم		که شبی ز خانه بیرون ننهاده گام هرگز
هوس پیاله خوردن بودم به خردسالی		که کسی نگفته پیشش ز شراب و جام هرگز
چو حدیث من بر آید کند آنچنان تغافل		که مگر به عمر خویشم نشینده نام هرگز
به رهت مقام کردم ، نگذاشتی مقیمم		به اسیر خود نبودی تو در این مقام هرگز
به شکنج طره او دل وحشی است مایل		که خلاصیش مبادا ز بلای دام هرگز