وحشی بافقی (غزلیات)/بگذران دانسته از ما گر ادایی سرزدست

'

وحشی بافقی (غزلیات) (بگذران دانسته از ما گر ادایی سرزدست) از وحشی بافقی

'

بگذران دانسته از ما گر ادایی سرزدست		بوده نادانسته گر از ما خطایی سرزدست
آخر ای صاحب متاع حسن این دشنام چیست		در سر دریوزه ، گر از ما دعایی سرزدست
اله اله محرم راز تو سازم حرف صوت		این زبان و تیغ اگر حرفی ز جایی سرزدست
التفات ابر رحمت نیست ورنه بر درت		تخم مهری کشتم و ، شاخ وفایی سرزدست
ابر رحمت گر نبارد گو سمومش خود مسوز		بعد سد خون جگر کاینجا گیایی سرزدست
هست وحشی بلبل این باغ و مست از بوی گل		از سر مستیست ، گر از وی نوایی سرزدست